Burla ao voluntariado

Fai once anos tivo lugar na Costa da Morte a maior catástrofe ecolóxica de todos os tempos. O naufraxio do petroleiro "PRESTIGE", despois de que os políticos de turno evidenciasen a súa incompetencia. Un atentado contra o medio de vida de tantos galegos e galegas. As nosas praias tinguíronse de negro, o negro do chapapote. Toda Galiza estaba de loito. A cidadanía respondeu de todos os xeitos posibles: manifestacións, cadeas humanas, voluntarios e voluntarias para deixar a nosa costa relucente. Ninguén puido calar os berros, ninguén foi quen de quitar as pancartas dos centros educativos a pesar da súa prohibición, ninguén puido evitar a enorme cadea humana que quixo ser testemuña do desastre e que esixía xustiza. Alí tamén estivemos nós.

A xustiza pronunciouse hai poucos días. Quen viviu e loitou contra aquela catástrofe non sae do asombro ante o veredicto. Semella unha burla para o voluntariado, a xente que dun xeito altruista move o mundo. Véñenme á mente as palabras que Curros lle fixo dicir ao mesmo Deus: "Se iste é o mundo que eu fixen, que o demo me leve".
 Dende a nosa biblioteca temos a obriga de facer xustiza. Poñemos de actualidade algúns títulos para que coñezades a verdade:
A praia da esperanza.
H2oil
Marea negra.
No país de nunca máis.
¡Nunca máis! A ollada da infancia.
Nunca máis. A voz da cidadanía.
Parando a marea negra.
Prestige. Tal como foi, tal como fomos.